مسیح خداوند حقیقت: ایمان به زندگی ابدی

خداوند تسلی بخش روان هاست. او از آسمان فرود آمد تا ما را ملاقات کند و در میان ما ساکن شد.

«خداوند» همان کسی است که او را با احترام خاص و با دقت و توجه زیاد به تک تک کلمات، «خداوند ِ ما، عیسای مسیح» می‏خوانیم، زیرا در هر کدام از این کلمات، کل ایمان ما نهفته شده است.

خداوند لفظی است که به روح‏ القدس نیز نسبت داده می‏شود: «من ایمان دارم به روح‏القدس که خداوند و بخشندۀ حیات است» او نیز در قلب مان ساکن است.

هنگامی‏که کودک این فیض را از خانواده‏اش دریافت می‏دارد که از حضور و نزدیکی خدا در زندگی‏اش مطلع گردد، یقین پیدا می‏کند که هیچ وقت تنها نیست و همچنین در آن زمان که سن و سالی از ما گذشته و شاید بدون دلیل، احساس تنهایی و غربت بر ما چیره می‏شود، حضور خداوند قوتی است که تنها کسانی قادر به درکش هستند که این واقعیت را تجربه کرده باشند و این حضور نامریی، ولی گاه قابل لمس، خداوند، در همۀ شرایط زندگی، یک قوت درونی است.

خداوند ما عیسای مسیح‏ در صلح و آرامش سلطنت می‏کند، عمل می‏کند. حضورش به تنهایی، تسلی‏بخش است. آرامش ِ خود را عطا می‏کند، شفا می‏بخشد، همواره حضور دارد؛ هیچ وقت نه در مقابل ضعف‏ها نه در مقابل لغزش‏ها و خیانت‏های ما ناامید نمی‏شود. گناهکار را از زمین بلند می‏کند و دوباره به او حیات می‏بحشد. هیچ سؤالی را بدون جواب نمی‏گذارد، ولی می‏خواهد در پی جواب باشیم و خودش را هم زمانی تقدیم می‏کند که در پی او باشیم.

کسی که در صمیمیت با مسیح زندگی می‏کند و با او سخن می‏گوید و مثل شاگردانش در سرزمین یهودا یا جلیلیه با او همسفر و همسفره می‏شود، مدام در پی جواب است، مدام از او سؤال می‏کند و در انتظار جواب است و هنگامی‏که کلامش برای او نورانی می‏گردد، به وجد می‏آید. همچون کسی است که برای گذر از رودخانه، از سنگی به سنگی می‏پرد. می‏داند کجا می‏رود. می‏داند جریان رودخانه او را با خود نخواهد برد، هر چه پیش می‏رود، به آنچه یقین دارد، استوارتر می‏گردد تا اینکه برسد به پرش نهایی که به آغوش پدر منتهی می‏شود، یگانه پشتیبان و صخرۀ نجات و نگاهدار من.

مزمور 62

1 تنها برای خدا جان من در سکوت انتظار می‌کشد، زیرا نجات من از جانب اوست.

2 او یگانه صخره و نجات من است، و دژِ بلند من، پس هرگز جنبش نخواهم خورد.

3 تا به کِی بر مردی هجوم می‌آورید تا جملگی وی را به قتل رسانید، همچون دیواری خمیده و حصاری لرزان؟

4 به یقین بر آنند که او را از جایگاه بلندش سرنگون کنند؛ از دروغ گفتن لذت می‌برند؛ با دهان خود برکت می‌دهند، اما در دلها‌یشان نفرین می‌کنند. سلاه

5 تنها برای خدا، ای جان من، در سکوت انتظار بکش! زیرا امید من از جانب اوست!

6 او یگانه صخره و نجات من است؛ و دژ بلند من، پس جنبش نخواهم خورد.

7 بر خداست نجات و عزت من؛ صخره نیرومند و پناه من در خداست.

8 ای قوم، همواره بر او توکل کنید، و سفرۀ دل خویش را بر او بگشایید؛ زیرا که خدا پناه ماست. سلاه

9 براستی که بنی‌آدم نَفَسی بیش نیستند، و آدمیان فریبی بیش نی؛ در کفه ترازو بالا می‌‌روند، زیرا جملگی با هم از بخار نیز سبکترند!

10 بر ظلم توکل مکنید و به مالِ دزدی امید مبندید؛ و هرچند بر دارایی‌تان افزوده گردد، دل بدان مبندید.

11 خدا یک بار گفته است و من دو بار شنیده‌ام که: قدرت از آن خداست