بیداری روحانی و مسحی تازه

برای رسیدن به آرمان شهر بیداری روحانی و مسحی تازه، نشست‌های نیایش، همایش‌ها و هم‌اندیشی‌های کلیسایی در مناطق خوش آب و هوای کوهستانی در بیرون شهرها و بلندی‌ها برگزار می‌کنند.
سیل سترگ ایمانداران از کلیساهای گوناگون به چنین مکان‌هایی می‌روند تا از جهت روحانی بیدار شوند و مسح تازه بیابند. ناآگاه از اینکه در بسیاری موارد آنچه آنها بیداری روحانی یا مسحی تازه می‌گویند و می‌پندارند احساسی گذرا بیش نیست و پـس از چنـد روزی کارایی آن بـه اصطلاح بیداری روحانی و مـسح تازه از میان می‌رود.

البته گردهم‌آیی ایمانداران به هر انگیزه‌ای که باشد پسندیده  است. ولی باید هُشیار باشیم که برای خودمان آرمانشهری از پدیده‌های‌ غیر کتابمقدسی نسازیم و در بند آنها گرفتار نشویم.

«بیداری» بدون پسوند «روحانی» واژه‌ای است که درعهد جدید بارها به کار رفته است. ولی مفهوم آن با آنچه امروزه به خورد ما داده می‌شود از زمین تا آسمان تفاوت دارد. بیداری در کتابمقدس یعنی هُشیار و آگاه بودن؛ یعنی مراقب بودن و با خردمندی رفتار کردن. کتابمقدس آدم بیدار را به‌گونه‌ای شناسایی می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند با وعده‌های پوچ و توخالی سر او کلاه بگذارد و برداشت کژ از کتابمقدس را در حکم آموزه بنیادین به وی غالب کند.

مسیح در رابطه با بازگشت دوباره‌اش بارها به شاگردان گفت که بیدار باشید زیرا که آن روز و ساعت را نمی‌دانید (متی 25: 13)

 پس بیدار باشید، چون از آن روز و ساعت خبر ندارید.

و بی‌درنگ داستان‌های سرشناس ده باکره و قنطارها را برای شاگردان بازگو کرد (متی 25: 1- 30).

 1  «در آن روز، پادشاهی آسمان همچون ده باکره خواهد بود که چراغهای خود را برداشته، به استقبال داماد بیرون رفتند.

 2  پنج تن از آنان دانا و پنج تن دیگر نادان بودند.

 3  باکره‌های نادان چراغهای خود را برداشتند، امّا روغن با خود نبردند.

 4  ولی دانایان، با چراغهای خود ظرفهای پر از روغن نیز بردند.

 5  چون آمدن داماد به درازا کشید، چشمان همه سنگین شده، به خواب رفتند.

 6  در نیمه‌های شب، صدای بلندی به گوش رسید که می‌گفت: ”داماد می‌آید! به پیشواز او بروید!“

 7  آنگاه همۀ باکره‌ها بیدار شدند و چراغهای خود را آماده کردند.

 8  نادانان به دانایان گفتند: ”قدری از روغن خود به ما بدهید، چون چراغهای ما رو به خاموشی است.“

 9  امّا دانایان پاسخ دادند: ”نخواهیم داد، زیرا روغن برای همۀ ما کافی نخواهد بود. بروید و از فروشندگان برای خود بخرید.“

 10  امّا هنگامی که آنان برای خرید روغن رفته بودند، داماد سر رسید و باکره‌هایی که آماده بودند، با او به ضیافت عروسی درآمدند و در بسته شد.

 11  پس از آن، باکره‌های دیگر نیز رسیدند و گفتند: ”سرور ما، سرور ما، در بر ما بگشا!“

 12  امّا او به آنها گفت: ”آمین، به شما می‌گویم، من شما را نمی‌شناسم.“

 13  پس بیدار باشید، چون از آن روز و ساعت خبر ندارید.

 14  «همچنین پادشاهی آسمان مانند مردی خواهد بود که قصد سفر داشت. او خادمان خود را فراخواند و اموال خویش به آنان سپرد؛

 15  به فراخور قابلیت هر خادم، به یکی پنج قنطار داد، به یکی دو و به دیگری یک قنطار. آنگاه راهی سفر شد.

 16  مردی که پنج قنطار گرفته بود، بی‌درنگ با آن به تجارت پرداخت و پنج قنطار دیگر سود کرد.

 17  بر همین منوال، آن که دو قنطار داشت، دو قنطار دیگر نیز به‌دست آورد.

 18  امّا آن که یک قنطار گرفته بود، رفت و زمین را کَند و پول ارباب خود را پنهان کرد.

 19  «پس از زمانی دراز، ارباب آن خادمان بازگشت و از آنان حساب خواست.

 20  مردی که پنج قنطار دریافت کرده بود، پنج قنطار دیگر را نیز با خود آورد و گفت: ”سرورا، به من پنج قنطار سپردی، این هم پنج قنطار دیگر که سود کرده‌ام.“

 21  سَروَرَش پاسخ داد: ”آفرین، ای خادم نیکو و امین! در چیزهای کم امین بودی، پس تو را بر چیزهای بسیار خواهم گماشت. بیا و در شادی ارباب خود شریک شو!“

 22  خادمی که دو قنطار گرفته بود نیز پیش آمد و گفت: ”به من دو قنطار سپردی، این هم دو قنطار دیگر که سود کرده‌ام.“

 23  سرورش پاسخ داد: ”آفرین، ای خادم نیکو و امین! در چیزهای کم امین بودی، پس تو را بر چیزهای بسیار خواهم گماشت. بیا و در شادی ارباب خود شریک شو!“

 24  آنگاه خادمی که یک قنطار گرفته بود، نزدیک آمد و گفت: ”چون می‌دانستم مردی تندخو هستی، از جایی که نکاشته‌ای می‌دِرَوی و از جایی که نپاشیده‌ای جمع می‌کنی،

 25  پس ترسیدم و پول تو را در زمین پنهان کردم. این هم پول تو!“

 26  اما سرورش پاسخ داد: ”ای خادم بدکاره و تنبل! تو که می‌دانستی از جایی که نکاشته‌ام، می‌دِرَوَم و از جایی که نپاشیده‌ام، جمع می‌کنم،

 27  پس چرا پول مرا به صرّافان ندادی تا چون از سفر بازگردم آن را با سود پس گیرم؟

 28  آن قنطار را از او بگیرید و به آن که ده قنطار دارد بدهید.

 29  زیرا به هر که دارد، بیشتر داده خواهد شد تا به فراوانی داشته باشد؛ امّا آن که ندارد، همان که دارد نیز از او گرفته خواهد شد.

 30  این خادم بی‌فایده را به تاریکیِ بیرون افکنید، جایی که گریه و دندان بر هم ساییدن خواهد بود.“

از این رو می‌توانیم به این برآیند برسیم که هدف عیسی مسیح از به کار بردن واژه بیدار بودن، عقل خود را به کار انداختن بود. بر پایه آموزش مسیح، کسی که بیدار است مانند صاحب خانه‌ای است که می‌داند دزد در چه پاسی از شب می‌آید و نمی‌گذارد به خانه‌اش نقب بزند (متی24: 43).

این را بدانید که اگر صاحبخانه می‌دانست دزد در چه پاسی از شب می‌آید، بیدار می‌ماند و نمی‌گذاشت به خانه‌اش دستبرد زنند.

 مسیح کسی را که بیدار است در حکم حاضر، امین و دانا شناسایی می‌کند (متی24: 44- 45).

44  پس شما نیز آماده باشید، زیرا پسر انسان در ساعتی خواهد آمد که انتظارش را ندارید.

 45  «پس آن غلام امین و دانا کیست که اربابش او را به سرپرستی خانواده خود گماشته باشد تا خوراک آنان را به‌موقع بدهد؟

به نظر می‌رسد که بهترین بازگو برای بیداری، همانا بیداری کتابمقدسی باشد. یعنی هُشیار بودن، آگاهی داشتن، مراقبت کردن و با خردمندی رفتار نمودن در برابر مسایلی که کتابمقدس آموزش می‌دهد و لازم است که در زندگی روزمره انجام بدهیم.

مسأله بیداری در کتابمقدس ارتباط تنگاتنگ با پُری روح‌القدس دارد. در داستان ده باکره، چرایی دانا بودن پنج باکره این بود که دانایان روغن کافی در ظروف خود داشتند و توانستند مشعل‌های خود را اصلاح کنند (متی25: 1- 13). **در تیتر بالا تکرار شده است  **

و از سوی دیگر در افسسیان 5 : 18

 18  مست شراب مشوید، که شما را به هرزگی می‌کشاند؛ بلکه از روح پر شوید.

می‌خوانیم که «مست شراب مشوید که در آن فجور است، بلکه از روح پُر شوید.» در اینجا پولس فرستاده، مستی و بی‌خبری برآمده از نوشیدن شراب را در برابر هُشیاری و خردمندی برآمده از پُری روح‌القدس قرار می‌دهد.کـسی کـه مست است عقـل درست و حسابی ندارد. کـار روح‌القدس مست کردن ایمانداران نیست. در روز پنطیکاست پطرس فرستاده به روشنی اعلام کرد:«که اینها مست نیستند، چنانکه شما گمان می‌برید، زیرا که ساعت سوم ( نُه بامداد ) از روز است (اعمال رسولان2: 15).

15  این مردان، برخلاف آنچه شما پنداشته‌اید مست نیستند، زیرا هنوز ساعت سوّم از روز است!

کسانی که پُر از روح‌القدس هستند بیداری ویژه‌ای نسبت به حقایق کتابمقدس دارند، زیرا روح خدا آموزش‌های مسیح را به یاد آنها می‌آورد (یوحنا14: 26).

26  امّا آن مدافع، یعنی روح‌القدس، که پدر او را به نام من می‌فرستد، او همه چیز را به شما خواهد آموخت و هر آنچه من به شما گفتم، به‌یادتان خواهد آورد.

راستی این «مسح» چیست که همواره دنبال گونه «تازه» آن هستیم؟ این روزها درباره مسح، بسیار می‌شنویم. برخی ادعا می‌کنند که تنها خودشان مسح ویژه دارند و می‌گویند شما نیز باید نیایش کنید و روزه بگیرید تا شاید مانند ما مسح ویژه را بیابید. کسان دیگر می‌گویند که برای یافتن مسح باید به مکان ویژه‌ای برویم و فلان کشیش روی ما دست بگذارد. برخی هم هستند که مسح را به اشتباه با عطای روحانی یکی می‌دانند. یعنی اگر کسی نبوت می‌کند، آموزش می‌دهد، معجزه می‌کند پس مسح دارد ولی اگر فاقد عطای ویژه است پس مسح ندارد. برای نمونه می‌گویند که فلانی مسح آموزش کتابمقدس دارد. البته مقصودشان عطای آموزش است. فلانی مسح شبانی دارد، یعنی عطای شبانی دارد. کسانی هم می‌گویند که تو باید نیایش کنی تا ببینی که چه مسحی داری تا بر پایه مسحی که یافته‌ای خدمت کنی.

یکی دانستن مسح با عطا، مفهوم کتابمقدسی مسح را کوچک می‌کند، از ارزش آن می‌کاهد و اجازه نمی‌دهد که مفهوم آن را عمیق‌تر درک کنیم. کتابمقدس در خروج باب ۳۰ آموزش می‌دهد که مفهوم مسح برمی‌گردد به «عطر» یا «بوی خوش». در آنجا خدا فرمان درست کردن روغن مسح را به موسی می‌دهد. این روغن مسح را که خوشبو بود بایستی برای تدهین خیمه اجتماع، تابوت شهادت و تمام چیزهایی که در آنجا بود مانند ظروف، میز نان تقدمه، مذبح بخور، مذبح قربانی، چراغدان، حوض با پایه‌هایش و سپس برای هارون و کاهنان دیگر به کار می‌بردند. یعنی هم برای خوشبوکردن اشیا بود و هم برای تدهین آدمیان.

بوی خوش روغن مسح، نمایانگر تقدس آن مکان و کسانی بود که در آنجا خدمت می‌کردند. خدا می‌خواست به مردم آموزش بدهد که مکان پرستش او مقدس است و خادمانش نیز مقدس هستند، زیرا او خدای قدوسی است. این بوی خوش برای مردم، قدوسیت ایزدی را نشان می‌داد. هنگامی که روغن مسح را بر سر هارون و پسرانش می‌ریختند، از سر آنها پایین می‌آمد، صورت و ریش آنان را فرا می‌گرفت و سپس به دامن ردای ایشان می‌رسید (مزمور133: 2).

2  همچون روغن خوشبو بر سر است، که بر ریش فرود می‌آید؛ بر ریش هارون، که تا به یقۀ ردایش فرود می‌آید.

اردوگاه بنی‌اسراییل را در بیابان مجسم کنید: دو میلیون آواره یهودی در بیابان، بوی عرق، بوی حیوانات و فضولات آنها، بوی قربانی‌ها و بوهای گوناگون دیگر. در میان آن همه بوهای بد و زننده، بوی خوش روغن مسح به مشام می‌رسید. این مسح هیچ ارتباطی به چیرگی یا تخصص، نوع خدمت، روش موعظه یا فن سخنوری کاهنان نداشت. اصلاً مهم نبود که خادمان در آنجا موعظه می‌کردند یا معجزه، سرود می‌خواندند یا قربانی‌ها را ذبح می‌نمودند. آن مسح تنها و تنها مربوط می‌شد به بوی خوشی که در اردوگاه به تقدیس و تخصیص آنها و قدوسیت خدا شهادت می‌داد. بنابراین می‌توانیم به این برآیند برسیم که مسح یعنی آن بوی خوشی که بر اثر جاری شدن روغن روح‌القدس از ما به مشام می‌رسد.

در عهد عتیق تنها کاهنان، پیامبران و پادشاهان این مسح را داشتند، ولی از آنجا که در عهد جدید همه ما پادشاهان و کاهنان هستیم (مکاشفه1: 6)

 6  و از ما پادشاهی‌ای ساخته و کاهنانی که خدمتگزار خدا و پدرش باشند، بر او جلال و قدرت باد، تا ابد. آمین.

پس به‌گونه یکسان از آن مسح برخورداریم. مسح یکی بیشتر از مسح دیگری نیست. فرستاده سالخورده و کارآزموده خداوند که ارتباط نزدیکی با مسیح داشت در رساله نخست خود چنین می‌فرماید: «اما شما (همه ایمانداران، زیرا رساله او همگانی است) از آن قدوس (از خود خدا، نه از این کشیش و آن سخنران، بلکه از خود خدای قدوس) مسح (روغن خوشبوی روح‌القدس) را یافته‌اید» (اکنون، در زمان حاضر مسح از آن شماست. نیاز نیست دنبال آن مسح، بالای قله کوه قاف بگردید) (اول یوحنا2: 20).

20  امّا شما مسحی از آن قدّوس یافته‌اید و همگی دارای معرفت هستید.

یوحنای فرستاده، در اول یوحنا 2: 27 می‌افزاید: 

«اما در شما آن مسح که از او یافته‌اید ثابت است.»

 27  امّا دربارۀ شما باید بگویم آن مسح که از او یافته‌اید، در شما می‌ماند و نیازی ندارید کسی به شما تعلیم دهد، بلکه مسحِ او دربارۀ همه چیز به شما تعلیم می‌دهد. آن مسح، حقیقی است، نه دروغین. پس همان‌گونه که به شما تعلیم داده است، در او بمانید.

 بله عزیزان، آن مسح که یافته‌ایم در ما ثابت است، تغییر پیدا نمی‌کند، مانند روغن مسح در عهد عتیق زود گذر نیست، بلکه تزلزل ناپذیر است. ولی مسح‌های انسانی که از این سخنران و آن کشیش به اصطلاح جاری می‌شوند مختص به همان لحظه‌ای هستند که چیزی احساس می‌کنیم. مسح، تنها در نشست‌های نیایش، همایش‌ها و هم‌اندیشی‌های کلیسایی، نشست‌های بیداری روحانی، در این واعظ و آن کشیش نیست. بلکه مسح در شماست.

 اکنون آن را به واسطه باور آوردن به مسیح و تعمید در روح‌القدس یا پُری روح یافته‌اید. شما آن مسح را دارید. مسح، هیچ‌گونه ارتباطی با احساسات ما ندارد. چه حس بکنیم، چه حس نکنیم آن مسح بر پایه کتابمقدس در ما ثابت است و باقی می‌ماند. مسح بیرون از ما و در آسمان نیست، بلکه درون ما قرار گرفته است (یوحنا14: 16- 17).

16  و من از پدر خواهم خواست و او مدافعی دیگر به شما خواهد داد که همیشه با شما باشد،

 17  یعنی روحِ راستی که جهان نمی‌تواند او را بپذیرد، زیرا نه او را می‌بیند و نه می‌شناسد؛ امّا شما او را می‌شناسید، چرا که نزد شما مسکن می‌گزیند و در شما خواهد بود.

ولی ببینیم که کارکرد مسح در رابطه با ایمانداران و بی‌ایمانان چگونه است. در باره تیره اسراییل دیدیم که بوی خوش روغن مسح در اردوگاه دو میلیونی می‌پیچید و این بو نشانگر قدوسیت خدا و تقدس خیمه پرستش و کاهنان بود. در جهان بیش از شش میلیاردی کنونی هم بوی خوش مسح ایزدی از ایمانداران و کلیسا به مشام می‌رسد. پولس فرستاده در دوم قرنتیان2: 15 و 16 می‌گوید:« خدا را عطر خوشبوی مسیح می‌باشیم؛هم در ناجیان و هم در هالکان. اما اینها را عطر موت الی موت و آنها را عطر حیات الی حیات.» یعنی بوی خوش مسیح که بدست روح‌القدس در ما ایجاد گردیده و قرار گرفته، از راه ما به مشام خدا و مشام مردم می‌رسد.

15  زیرا برای خدا رایحۀ خوش مسیح هستیم، چه در میان نجات‌یافتگان و چه در میان هلاک‌شوندگان.

 16  امّا برای یکی بوی مرگ می‌دهیم که به مرگ رهنمون می‌شود؛ برای دیگری عطر حیاتیم که حیات به‌بار می‌آورد. و کیست که برای چنین کاری کفایت داشته باشد؟

مردم به دو دسته بخش می‌شوند: ناجیان و هالکان. برای ناجیان بوی خوش مسیح که از راه ما به مشام می‌رسد، بوی موت است. بدین معنی که در میان ایمانداران بوی زندگی مصلوب شده بامسیح را به مشام یکدیگر می‌رسانیم. نشان ویژه مسح در ناجیان این است، نه افتادن بر روی زمین، نه خواب و رؤیا، نه مور مور شدن موهای بدن، نه داد و بیداد راه انداختن و به خلسه فرو رفتن. ولی ‌برای هالکان یعنی برای کسانی که هنوز به مسیح باور نیاورده‌اند، بوی خوش مسیح که از ما به مشام می‌رسد، بوی حیات است. در دنیای بی‌ایمان، بوی خوش مسح که در ایمانداران است، حیات و امید را به گناهکاران می‌بخشد و آنها را با خدا آشتی می‌دهد.

ولی پرسش اینجاست: «آیا مردم بوی خوش مرگ و حیات را از ما می‌بویند؟

آیا بوی حیات و نجات از ما به مشام غیر مسیحیان می‌رسد؟

آیا بوی موت یعنی زندگی مصلوب شده با مسیح و نفس مرده از ما به مشام ایمانداران می‌رسد یا هنوز منم منم بر تخت قدرت نشسته است و برای خویشتن فرمانروایی می‌کند؟»

عیسای مسیح در انجیل یوحنا7: 37- 39 گفت که هر که به او ایمان بیاورد از بطن او نهرهای آب زنده جاری خواهد شد.

 37  در روز آخر که روز بزرگ عید بود، عیسی ایستاد و به بانگ بلند ندا در داد: «هر‌که تشنه است، نزد من آید و بنوشد.

 38  هر که به من ایمان آوَرَد، همان‌گونه که کتاب می‌گوید، از بطن او نهرهای آب زنده روان خواهد شد.»

 39  این سخن را دربارۀ روح گفت، که آنان که به او ایمان بیاورند، آن را خواهند یافت؛ زیرا روح هنوز عطا نشده بود، از آن‌رو که عیسی هنوز جلال نیافته بود.

ولی مقصود او از نهرهای آب زنده روح‌القدس بود، زیرا که روح خدا هنوز عطا نشده بود چونکه عیسی تا آن زمان جلال نیافته بود. ما اکنون در چه زمانی زندگی می‌کنیم؟ پیش از آمدن مسیح، در حین آمدن او یا پس از صعود او به آسمان؟

شوربختانه بسیاری از مسیحیان هیجانی و احساساتی گویا در زمانی زندگی می‌کنند که مسیح هنوز به آسمان نرفته یا جلال نیافته و روح‌القدس نازل نشده است. برای همین هی دنبال نزول روح‌القدس هستند و خود را در روزهای پیش از پنطیکاست می‌بینند. بدین معنی که برای یافتن ‌پُری‌ روح‌القدس ‌انتظار می‌کشند، دعاهای طولانی می‌کنند و روزه می‌گیرند، جیغ می‌زنند وگریه‌های سوزناک سر می‌دهند. سر انجام هم آنچه می‌یابند روشن نیست که چیست؟ آیا روح‌القدس است، مسح است، احساس است، تقلید از این و آن است یا در اصل هیچ چیز نیست.

از سوی دیگر بسیاری از مسیحیان عتیقه و بازنشسته که بار تجربیات باشکوه گذشته کمرشان را خم کرده و دست به عصا راه می‌روند، آن قدر زندگی خشک و بی جان دارند که گویی هرگز روحی به جـز روح شریعت گرایی و خشکه مذهبی بودن نیافته‌اند. در اینجا زبانزد ایرانی مصداق پیدا می‌کند که نه به آن شوری شور، نه به این بی نمکی. خدا نه آن زیاده روی را می‌پسندد و نه این بی‌تفاوتی را می‌پذیرد.

آنچه در این راستا مایه می‌شود که گرمای روح خدا یا آن مسح ایزدی را هر روزه در زندگی خود تجربه کنیم و پیوسته بیدار به مفهوم واژه باشیم دانستن سه چیز است:
1. بدانیم کی هستیم. ما فرزندان خدا و در روح، خانه خدا هستیم. ما هم ارث با مسیح و هم میهن مقدسان هستیم. پیش از بنیاد جهان برگزیده شده‌ایم تا شریک در طبیعت و قدوسیت خدایی باشیم. ما کاهنان و پادشاهانی هستیم که فرا خوانده شده‌ایم تا خدا را به روح و راستی بپرستیم و تا به ابد در حیات سلطنت نماییم.
2. بدانیم چی داریم. ما پیش پرداخت روح‌القدس را بی اندازه یافته‌ایم، زیرا خدا روح را به میزان عطا نمی‌کند. قوت رستاخیز مسیح از مردگان در ما قرار دارد و کار می‌کند. در درون ما نهرهای آب زنده هست که تمام هستی ما را سیراب می‌سازد. شریعت خدا در دل‌های ما حک شده است. خدا را داریم که پدر ماست؛ مسیح را داریم که برادر، خداوند، شفیع و شبان ماست؛ روح‌القدس را داریم که آموزگار، تسلی دهنده و پشتیبان ماست.
3. بدانیم چه باید بکنیم. لازم است که به روح‌القدس رفتار کنیم تا شهوات جسم را انجام ندهیم

(غلاطیان5 : 16).

16  امّا می‌گویم به روح رفتار کنید که تمایلات نفس را به‌جا نخواهید آورد.

باید به آموزش‌های آن مسح که در ما ثابت است گوش فرا دهیم (اول یوحنا2: 27).در تیتر بالا تکرار شده

 27  امّا دربارۀ شما باید بگویم آن مسح که از او یافته‌اید، در شما می‌ماند و نیازی ندارید کسی به شما تعلیم دهد، بلکه مسحِ او دربارۀ همه چیز به شما تعلیم می‌دهد. آن مسح، حقیقی است، نه دروغین. پس همان‌گونه که به شما تعلیم داده است، در او بمانید.

بایستی همیشه نیایش کنیم و تنبلی ننماییم (لوقا18: 1).

1  عیسی برای شاگردان مَثَلی آورد تا نشان دهد که باید همیشه دعا کنند و هرگز دلسرد نشوند.

محبت خود را در برابر مسیح از راه اجرای احکام او نشان دهیم (یوحنا14: 15).

 15  «اگر مرا دوست بدارید، احکام مرا نگاه خواهید داشت.

کوشش کنیم که زندگی پاک و مقدس داشته باشیم، وگرنه خدا را هرگز نخواهیم دید (عبرانیان12: 14).

 14  سخت بکوشید که با همۀ مردم در صلح و صفا به‌سر برید و مقدّس باشید، زیرا بدون قدّوسیت هیچ‌کس خداوند را نخواهد دید

هنگامی که بدانیم کی هستیم، چی داریم و چه باید بکنیم پُری روح‌القدس، مسح و بیداری را به مفهوم واژه تجربه خواهیم کرد. به راستی که مانند درختی نشانده نزد نهرهای آب خواهیم شد که میوه‌اش را در موسمش می‌دهد و برگش پژمرده نمی‌گردد (مزمور 1: 3).

 3  او بسان درختیست نشانده بر کنارۀ جویبار، که میوۀ خویش در موسمش آرد به بار، و برگش نیز پژمرده نشود، و در هر آنچه کند کام یابد.

آیا می‌خواهید این وضع را داشته باشید یا اینکه مانند زمینی باشید که متروک و قرین به نفرین و در پایان سوخته می‌شود ؟ اختیار با خود شماست.

(عبرانیان6 : 8)

8  امّا زمینی که خار و خس بار می‌آورد، بی‌ارزش است و در خطر لعنت قرار دارد، و سرانجام نیز سوزانده خواهد شد.

کشیش بانی‌پال نَت‌نیّل