خصیصۀ شکیبایی

شکیبایی عطایی است الهی که خود را در مواجه شدن با ظلم و خصومت نمایان می‌سازد. 
خصیصۀ شکیبایی را نباید با انفعال اشتباه گرفت
 زیرا که شکیبایی ریشه در محبت خدا دارد، محبتی که با شکیبایی متحمل دیگری است.
 در عهدعتیق، به‌دفعات به عبارت "خدای دیرغضب" بر می‌خوریم 
(خروج ۳۴:‏۶)
6  و خداوند پیش‌ روی‌ وی‌ عبور كرده‌، ندا درداد كه‌ «یهوه‌، یهوه‌، خدای‌ رحیم‌ و رئوف‌ و دیرخشم‌ و كثیر احسان‌ و وفا؛ 
Exodus - Chapter 34

6 And the LORD passed by before him, and proclaimed, The LORD, The LORD God, merciful and gracious, longsuffering, and abundant in goodness and truth,


اعداد ۱۴:‏۱۸)
18  كه‌ یهوه‌ دیرخشم‌ و بسیار رحیم‌ و آمرزندۀ گناه‌ و عصیان‌ است‌

نحمیا ۹:‏۱۷
اما تو خدای‌ غفّار و كریم‌ و رحیم‌ و دیرغضب‌ و كثیراحسان‌ بوده‌

، مزمور ۸۶:‏۵،
 5  زیرا تو ای خداوند، نیکو و غفار هستی و بسیار رحیم برای آنانی که تو را می‌خوانند. 

۱۰۳:‏۸، ۱۴۵:‏۸، یوئیل ۲‏:‏۱۳ و یونس ۴:‏۲).
 واژۀ یونانی "ماکروتومیا" نیز به‌خوبی بیانگر نوعی عمل و شکیبایی است که خشم را مهار می‌کند.

مسیحیان نیز می‌باید همچون خداوندشان شکیبایی پیشه کنند

 (متی ۱۸:‏۲۶-۲۹
26  پس آن غلام رو به زمین نهاده او را پرستش نمود و گفت، ای آقا مرا مهلت ده تا همه را به تو ادا کنم. 
27  آنگاه آقای آن غلام بر وی ترحّم نموده، او را رها کرد و قرض او را بخشید. 
28  لیکن چون آن غلام بیرون رفت، یکی از همقطاران خود را یافت که از او صد دینار طلب داشت. او را بگرفت و گلویش را فشرده، گفت، طلب مرا ادا کن! 
29  پس آن همقطار بر پایهای او افتاده، التماس نموده، گفت، مرا مهلت ده تا همه را به تو ردّ کنم. 

 اول قرنتیان ۱۳:‏۴،
4  محبّت حلیم و مهربان است؛ محبّت حسد نمی‌برد؛ محبّت کبر و غرور ندارد؛ 

 غلاطیان ۵:‏۲۲،
22  لیکن ثمرهٔ روح، محبّت و خوشی و سلامتی و حلم و مهربانی و نیکویی و ایمان و تواضع و پرهیزکاری است، 

 افسسیان ۴:‏۱ و ۲،
1  لهذا من که در خداوند اسیر می‌باشم، از شما استدعا دارم که به شایستگی آن دعوتی که به آن خوانده شده‌اید، رفتار کنید، 
2  با کمال فروتنی و تواضع و حلم، و متحمّل یکدیگر در محبّت باشید؛ 


 ((شکیبایی که از نزاع می‌پرهیزد و در برابر محرکات گزنده از خود واکنش متقابل نشان نمی‌دهد.))

خداوند نسبت به بشر گناهکاری که مستحق غضب و مجازات است، شکیباست 
(اشعیا ۴۸:‏۹ و هوشع ۱۱:‏۸). 
او قائن جنایتکار را محافظت می‌کند (پیدایش ۴:‏۱۵)
شکیبایی الهی فرصتی است به بشر برای توبه و بازگشت 
(رومیان ۲:‏۴، ۹:‏۲۲، دوم پطرس ۳:‏۹). 
شکیبایی آتش‌بس الهی نسبت به گناهکارست تا او به خود آمده نزد خالق خویش باز گردد. 
عیسی مسیح نمونۀ بارز تحمل و شکیبایی است، «پس چون چنین ابری عظیم از شاهدان را گرداگرد خود داریم،
 بیایید هر بار اضافی و هر گناه را که آسان به‌دست و پای ما می‌پیچد از خود دور کنیم و با استقامت در مسابقه‌ای که برای ما مقرر شده است، بدویم. 
و چشمان خود را بر قهرمان و مظهر کامل ایمان یعنی عیسی بدوزیم که به‌خاطر آن خوشی که پیش‌رو داشت، صلیب را تحمل کرد و ننگ آن را ناچیز شمرد و اکنون بر جانب راست تخت خدا نشسته است.
 به او بیندیشید که چنان مخالفتی را از سوی گناهکاران تحمل کرد، تا خسته و دلسرد نشوید»
 (عبرانیان ۱۲:‏۱-۳)
 و خود فرمود: او که تا به آخر متحمل و شکیباست، نجات خواهد یافت 
(مرقس ۱۳:‏۱۳ ، لوقا ۲۱:‏۱۹ ، مکاشفه ۳:‏۱۰).