دگرگون ساختن دل یک فرد عیب جو ( قسمت 2)
ریشه ی اصلی روحیه ی عیب جو
در چیست؟
آیا جالب نیست که چقدر آسان می توانیم به جای آن که مسئولیت تصمیم های اشتباه خود را به عهده بگیریم، تقصیر را به گردن خدا یا شخصی دیگر بیاندازیم ؟
همه ی ما سه نیاز درونی داریم: عشق و محبت، توجه و امنیت، اینها نیازهای درونی ما هستند. انتقاد کردن از دیگری، شاید برای یک لحظه ـ احساس برجسته بودن و قدرت را در ما پدید می آورد.
باور نادرست : »حس برجسته بودن و اهمیت داشتن من ؛هنگامی که به اشتباهات دیگران، اشاره می کنم، تقویت می شود. درست مانند سوار شدن بر االکلنگ، هر چه بیش تر با انتقاد و عیب جویی، دیگران را به پایین، هل می دهم، به همان اندازه، خودم از آن ها بالاتر می روم و احساس قدرتمند بودن می کنم. این حقیقت که حرف و رفتار من درست است، انتقاد من از دیگران را توجیه می کند«. اما کتاب مقدس، چنین می فرماید : » ۱پس تو ای آدمی که دیگری را محکوم می‌کنی، هر‌که باشی هیچ عذری نداری. زیرا در هر موردی که دیگری را محکوم می‌کنی، خویشتن را محکوم کرده‌ای؛ چون تو که داوری می‌کنی، خودْ همان را انجام می‌دهی.« )
رساله ی پولس به رومیان 2 : 1
باور درست : »آن هنگام که من منتقد دیگران هستم، تنها گناه خودم را آشکار می سازم خدا می دانسته است که من به اندازه ی کافی برجسته و مهم هستم که مرا با برنامه و نقشه ی خویش برای من، خلق فرماید. از آن جا که
مسیح در من زندگی می نماید و پیوسته رحمتش را شامل حال من می فرماید، من نیز به وسیله ی اهمیت دادن و دلسوزی برای دل ها و زندگی های دیگران، بیش از انتقاد کردن به روش ها و کردار آن ها، رحمت و لطف او را منعکس می کنم.« رساله ی اول پولس به تسالونیکیان 5 : 14و 15
چگونه قلب خود را از عیب جویی به دلسوزی تبدیل کنم؟ شاید شما در انتقاد تندو نیش دار، مقصر بوده اید و دیگر نمی خواهید تا »گرفتار در گودال« بوده و گل ها و جلن های خفت آور خود را به این سو و آن سو پرتاب کنید. اکنون وقت بالا آمدن از گودال است، هر بار یک کلمه ی مهربانانه ... و در آن صورت، خود را در مسیرترمیم و احیاء و آرامی خواهید یافت
۱( کوتاهی های خود را بازشناسی کنید )
کتاب مزامیر 139 : 23 و 24(. دل خود را فروتن سازید تا گناه خود، عیب های خود و نیاز بی کران خود را برای رحمت خدا ببینید.
به دیگران کمک کنید تا اهمیت و برجستگی خویش را در نگاه خدا، ببینند.
این گونه دعا کنید : »خداوندا، بادا که من گناه خویش را، آن چنان که تو می بینی، مشاهده کنم، بادا چنان که تو از گناه من متنفری، من هم از آن بیزار باشم.
« ۲( نسبت به دیگران، رحمت و مهربانی، روا دارید )کولسیان 3 : 12( نگاهی نزدیک به زندگی مسیح داشته باشید تا روش مشفقانه و مهربانانه ی او را در رویارویی با حقیقت، بیاموزید.
دعا کنید تا نه یک سنگ انداز منتقد، بلکه برآورنده ی حاجاتی شفیق و مهربان باشید.
3( نیازهای قلبی دیگران را کشف کنید )امثال 20 : 5(. تنها به شنیدن حرف های سطحی اشخاص، بسنده نکنید. به ندای نیازها و احساسات نهان در زیر پوسته ی ظاهری ـ احساس مورد بی مهری قرار گرفنت یا بی اهمیت بودن یا متزلزل بودن؛ گوش بسپارید. دعا کنید تا هنگامی که در جست و جوی درک و فهم دیگران، برمی آیید، خدا روحیه ای فهیم به شما عطا فرماید
4( پذیرش را به دیگران، ارزانی دارید )
رومیان 7 : 15( به یاد داشته باشید که هر کس ترسی درون زاد و غریزی از طرد شدن و اشتیاقی ژرف برای پذیرفته شدن دارد. برگزینید که تا مجرایی باشید که از طریق آن، خدا پذیرش خویش را برای انسان ها، جاری می فرماید.
5( ارزش خدادادی دیگران را مشاهده کنید )
لوقا 12 : 6 و 7( با هر شخص، به ویژه آن که بیش ترین مشکل را برای شما ایجاد کرده است، به عنوان شخصی که خدا به او ارزش عطا فرموده است، رفتار کنید. راستی و حقیقت، دل های ما، رفتارهای ما و کردارهای ما را نسبت به دیگران، داوری خواهد کرد.
دعا کنید که تا خداوند به شما اجازه ندهد تا کسانی را که او آفریده و دوست دارد، خوار بشمارید.
6( نکات مثبت دیگران را بستایید )فیلیپیان 4 : 8(. از وسوسه ی تلاش برای گرفتن مچ اشخاص در اعمال اشتباهی که انجام می دهند، دوری کنید. در عوض، درباره ی کارهای درستی که آن ها انجام می دهند، گفت و گو کنید.
دعا کنید که تا چیزی مثبت را در هر کس ببینید، و آن گاه وفادارانه، آن را کانون توجه خود سازید.
دعا کنید که تا دیگران را آن گونه ببینید که خدا ایشان را می نگرد، و آن ها را چنان ارزش بگذارید که خدا آنان را ارج میدهد
7( از نیش زبان زدن به دیگران، پرهیز کنید )
کولسیان 3 : 16(. مراقب این سفسطه ی بیهوده باشید که می گوید، »حرف زدن، بی ارزش است«. حرف زدن، هنگامی که دیگران را می آزارد و می درد، بهای سنگین و گزاف خود را نشان می دهد.
با روح دعا، مراقب این احتمال باشید که آن چه را که شما در شخصی مورد انتقاد و ایراد قرار می دهید؛ ممکن است که چیزی باشد که خدا می خواهد مستقیمًا با آن سروکار داشته باشد و این که شاید خدا می خواهد تا شما دعا کرده و سکوت اختیار کنید. پیش از به زبان آوردن کلمات انتقادآمیز، از دوستی خردمند و حکیم بخواهید تا فحوا و لحن گفتار شما را ارزیابی نماید . به خاطر داشته باشید که پس از گفتن عبارات انتقادآمیز، هرگز نمی توانید آن ها را بازپس بگیرید
با در میان گذاشتن باور خود مبنی بر این که می توان دگرگون شد، الهام بخش کسانی باشید که نیازمند عوض شدن و تحول هستند.
با گفتن : »دست برندار. به خدا اعتماد کن تا تو را به راهی که باید بروی، هدایت فرماید. من می دانم که تو می توانی تصمیم درستی بگیری. من باور دارم که تو می توانی بهترین ها را از جانب خدا، تجربه کنی.«، آن ها را تشویق کنید. کلمات خود را به عنوان ابزار انجام نیکویی، به درگاه خدا تقدیم دارید
و دعا کنید تا او کلام خویش را در دهان شما بگذارد.
8( نیازهای برآورده نشده ی دیگران را ببینید )رساله ی پولس به فیلیپیان 4 : 19
( به جای داوری و قضاوت رفتارهای نامناسب دیگران، در جست و جوی درک احتیاج و نیاز پشت پرده ی هر رفتار و کردار باشید. به خاطر داشته باشید که کسانی که سخنانی گزنده و نیش دار به زبان می آورند،
در واقع، نیازهای درونی برآورده نشده ی خویش )برای عشق و محبت، توجه و امنیت( را آشکار می سازند. به یاد داشته باشید که انسان ها همیشه منظورشان، آن چیزی نیست که می گویند و عمیق ترین حاجت های خود را نیز همیشه درک نمی کنند. ـ
دعا کنید که انتقادات شما، دست خداوند را برای برآوردن ژرف ترین نیازهای درونی آنان را باز بگذارد.
9( به کلام خدا و روح خدا برای حکمت، تکیه و توکل نمایید)
با خواندن یک فصل از کتاب امثال سلیمان در هر روز، حکمت خدا را بطلبید.
هر آیه از کتاب امثال سلیمان را که درخور گفتن است، یادداشت کنید. گفتار خود را در برابر این فهرست، بسنجید و ببینید که آیا در آن چه که می گویید، خردمند و فرزانه هستید.
خدا را در هر رخدادی، دست اندرکار ببینید و برای حکمت، به او اعتماد کنید تا بدانید که چگونه واکنش نشان داده و پاسخ دهید )
خرد و حکمت، توانایی نگرش به زندگی از دیدگاه خدا است(. دعا کنید که تا روح خدا حقایق روحانی را به شما بیاموزد و شما را به بیان این حقایق در محبت، رهنمون شود.
»بیان می کنیم نه به سخنان آموخته شده از حکمت انسان، بلکه به آن چه روح القدس می آموزد.
او ّل قرنتیان 2 : 13
آیا چیز دیگری وجود دارد که بتواند تمام شیوه ها و رویه های داوری و قضاوت نابه جا ـ هر روحیه ی عیب جویی را قلع و قمع سازد؟
بلی! اگر هر شخص بر پایه ی این سخنان موجز عیسی، زندگی کند: » آن چه خواهید که مردم به شما کنند، شما نیز ّ بدیشان، همچنان کنید.« )متی 7 : 12
برنامه ی دعای کتاب مقدسی
شما کتاب امثال سلیمان 18؛21
کتاب امثال سلیمان 11؛12
رساله ی پولس به رومیان 2؛1
کتاب مزامیر 139؛23و24
رساله ی پولس به رومیان 15؛17
کتاب امثال سلیمان 15؛1
رساله ی پولس به افسسیان 4؛29
انجیل لوقا 14؛11
رساله ی پولس به فیلیپیان 4؛8
رساله ی اول پولس به تسالونیکیان 5؛11
مشاوره کتاب مقدس
نوشته جون هانت
ریشه ی اصلی روحیه ی عیب جو
در چیست؟
آیا جالب نیست که چقدر آسان می توانیم به جای آن که مسئولیت تصمیم های اشتباه خود را به عهده بگیریم، تقصیر را به گردن خدا یا شخصی دیگر بیاندازیم ؟
همه ی ما سه نیاز درونی داریم: عشق و محبت، توجه و امنیت، اینها نیازهای درونی ما هستند. انتقاد کردن از دیگری، شاید برای یک لحظه ـ احساس برجسته بودن و قدرت را در ما پدید می آورد.
باور نادرست : »حس برجسته بودن و اهمیت داشتن من ؛هنگامی که به اشتباهات دیگران، اشاره می کنم، تقویت می شود. درست مانند سوار شدن بر االکلنگ، هر چه بیش تر با انتقاد و عیب جویی، دیگران را به پایین، هل می دهم، به همان اندازه، خودم از آن ها بالاتر می روم و احساس قدرتمند بودن می کنم. این حقیقت که حرف و رفتار من درست است، انتقاد من از دیگران را توجیه می کند«. اما کتاب مقدس، چنین می فرماید : » ۱پس تو ای آدمی که دیگری را محکوم می‌کنی، هر‌که باشی هیچ عذری نداری. زیرا در هر موردی که دیگری را محکوم می‌کنی، خویشتن را محکوم کرده‌ای؛ چون تو که داوری می‌کنی، خودْ همان را انجام می‌دهی.« )
رساله ی پولس به رومیان 2 : 1
باور درست : »آن هنگام که من منتقد دیگران هستم، تنها گناه خودم را آشکار می سازم خدا می دانسته است که من به اندازه ی کافی برجسته و مهم هستم که مرا با برنامه و نقشه ی خویش برای من، خلق فرماید. از آن جا که
مسیح در من زندگی می نماید و پیوسته رحمتش را شامل حال من می فرماید، من نیز به وسیله ی اهمیت دادن و دلسوزی برای دل ها و زندگی های دیگران، بیش از انتقاد کردن به روش ها و کردار آن ها، رحمت و لطف او را منعکس می کنم.« رساله ی اول پولس به تسالونیکیان 5 : 14و 15
چگونه قلب خود را از عیب جویی به دلسوزی تبدیل کنم؟ شاید شما در انتقاد تندو نیش دار، مقصر بوده اید و دیگر نمی خواهید تا »گرفتار در گودال« بوده و گل ها و جلن های خفت آور خود را به این سو و آن سو پرتاب کنید. اکنون وقت بالا آمدن از گودال است، هر بار یک کلمه ی مهربانانه ... و در آن صورت، خود را در مسیرترمیم و احیاء و آرامی خواهید یافت
۱( کوتاهی های خود را بازشناسی کنید )
کتاب مزامیر 139 : 23 و 24(. دل خود را فروتن سازید تا گناه خود، عیب های خود و نیاز بی کران خود را برای رحمت خدا ببینید.
به دیگران کمک کنید تا اهمیت و برجستگی خویش را در نگاه خدا، ببینند.
این گونه دعا کنید : »خداوندا، بادا که من گناه خویش را، آن چنان که تو می بینی، مشاهده کنم، بادا چنان که تو از گناه من متنفری، من هم از آن بیزار باشم.
« ۲( نسبت به دیگران، رحمت و مهربانی، روا دارید )کولسیان 3 : 12( نگاهی نزدیک به زندگی مسیح داشته باشید تا روش مشفقانه و مهربانانه ی او را در رویارویی با حقیقت، بیاموزید.
دعا کنید تا نه یک سنگ انداز منتقد، بلکه برآورنده ی حاجاتی شفیق و مهربان باشید.
3( نیازهای قلبی دیگران را کشف کنید )امثال 20 : 5(. تنها به شنیدن حرف های سطحی اشخاص، بسنده نکنید. به ندای نیازها و احساسات نهان در زیر پوسته ی ظاهری ـ احساس مورد بی مهری قرار گرفنت یا بی اهمیت بودن یا متزلزل بودن؛ گوش بسپارید. دعا کنید تا هنگامی که در جست و جوی درک و فهم دیگران، برمی آیید، خدا روحیه ای فهیم به شما عطا فرماید
4( پذیرش را به دیگران، ارزانی دارید )
رومیان 7 : 15( به یاد داشته باشید که هر کس ترسی درون زاد و غریزی از طرد شدن و اشتیاقی ژرف برای پذیرفته شدن دارد. برگزینید که تا مجرایی باشید که از طریق آن، خدا پذیرش خویش را برای انسان ها، جاری می فرماید.
5( ارزش خدادادی دیگران را مشاهده کنید )
لوقا 12 : 6 و 7( با هر شخص، به ویژه آن که بیش ترین مشکل را برای شما ایجاد کرده است، به عنوان شخصی که خدا به او ارزش عطا فرموده است، رفتار کنید. راستی و حقیقت، دل های ما، رفتارهای ما و کردارهای ما را نسبت به دیگران، داوری خواهد کرد.
دعا کنید که تا خداوند به شما اجازه ندهد تا کسانی را که او آفریده و دوست دارد، خوار بشمارید.
6( نکات مثبت دیگران را بستایید )فیلیپیان 4 : 8(. از وسوسه ی تلاش برای گرفتن مچ اشخاص در اعمال اشتباهی که انجام می دهند، دوری کنید. در عوض، درباره ی کارهای درستی که آن ها انجام می دهند، گفت و گو کنید.
دعا کنید که تا چیزی مثبت را در هر کس ببینید، و آن گاه وفادارانه، آن را کانون توجه خود سازید.
دعا کنید که تا دیگران را آن گونه ببینید که خدا ایشان را می نگرد، و آن ها را چنان ارزش بگذارید که خدا آنان را ارج میدهد
7( از نیش زبان زدن به دیگران، پرهیز کنید )
کولسیان 3 : 16(. مراقب این سفسطه ی بیهوده باشید که می گوید، »حرف زدن، بی ارزش است«. حرف زدن، هنگامی که دیگران را می آزارد و می درد، بهای سنگین و گزاف خود را نشان می دهد.
با روح دعا، مراقب این احتمال باشید که آن چه را که شما در شخصی مورد انتقاد و ایراد قرار می دهید؛ ممکن است که چیزی باشد که خدا می خواهد مستقیمًا با آن سروکار داشته باشد و این که شاید خدا می خواهد تا شما دعا کرده و سکوت اختیار کنید. پیش از به زبان آوردن کلمات انتقادآمیز، از دوستی خردمند و حکیم بخواهید تا فحوا و لحن گفتار شما را ارزیابی نماید . به خاطر داشته باشید که پس از گفتن عبارات انتقادآمیز، هرگز نمی توانید آن ها را بازپس بگیرید
با در میان گذاشتن باور خود مبنی بر این که می توان دگرگون شد، الهام بخش کسانی باشید که نیازمند عوض شدن و تحول هستند.
با گفتن : »دست برندار. به خدا اعتماد کن تا تو را به راهی که باید بروی، هدایت فرماید. من می دانم که تو می توانی تصمیم درستی بگیری. من باور دارم که تو می توانی بهترین ها را از جانب خدا، تجربه کنی.«، آن ها را تشویق کنید. کلمات خود را به عنوان ابزار انجام نیکویی، به درگاه خدا تقدیم دارید
و دعا کنید تا او کلام خویش را در دهان شما بگذارد.
8( نیازهای برآورده نشده ی دیگران را ببینید )رساله ی پولس به فیلیپیان 4 : 19
( به جای داوری و قضاوت رفتارهای نامناسب دیگران، در جست و جوی درک احتیاج و نیاز پشت پرده ی هر رفتار و کردار باشید. به خاطر داشته باشید که کسانی که سخنانی گزنده و نیش دار به زبان می آورند،
در واقع، نیازهای درونی برآورده نشده ی خویش )برای عشق و محبت، توجه و امنیت( را آشکار می سازند. به یاد داشته باشید که انسان ها همیشه منظورشان، آن چیزی نیست که می گویند و عمیق ترین حاجت های خود را نیز همیشه درک نمی کنند. ـ
دعا کنید که انتقادات شما، دست خداوند را برای برآوردن ژرف ترین نیازهای درونی آنان را باز بگذارد.
9( به کلام خدا و روح خدا برای حکمت، تکیه و توکل نمایید)
با خواندن یک فصل از کتاب امثال سلیمان در هر روز، حکمت خدا را بطلبید.
هر آیه از کتاب امثال سلیمان را که درخور گفتن است، یادداشت کنید. گفتار خود را در برابر این فهرست، بسنجید و ببینید که آیا در آن چه که می گویید، خردمند و فرزانه هستید.
خدا را در هر رخدادی، دست اندرکار ببینید و برای حکمت، به او اعتماد کنید تا بدانید که چگونه واکنش نشان داده و پاسخ دهید )
خرد و حکمت، توانایی نگرش به زندگی از دیدگاه خدا است(. دعا کنید که تا روح خدا حقایق روحانی را به شما بیاموزد و شما را به بیان این حقایق در محبت، رهنمون شود.
»بیان می کنیم نه به سخنان آموخته شده از حکمت انسان، بلکه به آن چه روح القدس می آموزد.
او ّل قرنتیان 2 : 13
آیا چیز دیگری وجود دارد که بتواند تمام شیوه ها و رویه های داوری و قضاوت نابه جا ـ هر روحیه ی عیب جویی را قلع و قمع سازد؟
بلی! اگر هر شخص بر پایه ی این سخنان موجز عیسی، زندگی کند: » آن چه خواهید که مردم به شما کنند، شما نیز ّ بدیشان، همچنان کنید.« )متی 7 : 12
برنامه ی دعای کتاب مقدسی
شما کتاب امثال سلیمان 18؛21
کتاب امثال سلیمان 11؛12
رساله ی پولس به رومیان 2؛1
کتاب مزامیر 139؛23و24
رساله ی پولس به رومیان 15؛17
کتاب امثال سلیمان 15؛1
رساله ی پولس به افسسیان 4؛29
انجیل لوقا 14؛11
رساله ی پولس به فیلیپیان 4؛8
رساله ی اول پولس به تسالونیکیان 5؛11
مشاوره کتاب مقدس
نوشته جون هانت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر