در طلب روح القدس

ای روح پدر، 

ای روح پدر،
تا آن وقت که فرو نیامده بودی،
نهرهای آب زنده، از قلبمان نمی جهید،
اما آنگاه که آمدی
به سان وزش تندباد، چون شعله ها،
رسولانت به سخن درآمده، گناهان بیامرزیدند.

آنان در خود مدافعی یافتند،
حتی نه در پی آنچه باید بگویند،
زیرا تو در آنان سخن می گفتی.

ما نیز نیایش کردن را نمی دانیم؛
این تویی که برای ما

به ناله های وصف ناپذیر، دعا می کنی.
تو را پذیرا گشته ایم
تو را «پدر» می گوییم؛
تو به ما هدیه شده ای،
محبت به قلب هایمان ریخته شده،
باشد که آن همواره تا آسمان ها رود.

از کتاب در طلب روح القدس