شرارت ذاتی

" تا زمانیکه سعی می کنیم در درون خود قلمرویی را حفظ کنیم که متعلق به خودمان باشد و نه به خدا در واقع سعی می کنیم که قلمرویی را به موت اختصاص دهیم".
مای بی او چیستیم جز خود پرستی و این خصیصه تمامی آدمیان است زیرا که همه ما در معصیت ذاتی گرفتار و اسیریم و تنها به معجزه روح القدس و تولد تازه در مسیح است که از این شرارت ذاتی خویش خلاصی می یابیم اما تا به موت با آن دست به گریبان خواهیم ماند...

مدتی است که کمتر نوشته ام و حوصله خود و همه را از این فقر عجیب که دامنگیر این خلوتگاه من شده است سر برده ام . اما خدا که در سخاوت و رحمت و فیض بیکران است و مرحمتهای عاشقانه روح قدوسش دائما در دلهای ما کار می کند و هر نوع لکه و درد و سکون را به تازگی و شفافیت و نور مبدل می سازد باز هم عطا کرد تا کلامی از او در میان بگذارم.

امروز از برادری ایمیل تشویق آمیزی گرفتم که جملاتی از متفکر و نویسنده فقید معاصر سی اس لوییس بود که باعث برکتم شد و سر فصلی تا بر آن تامل کنم و کمی بر حول و حوش آن چیزی بنویسم. قسمتی از این مطلب که به دلم نشست چنین می گفت: " تا زمانیکه سعی می کنیم در درون خود قلمرویی را حفظ کنیم که متعلق به خودمان باشد و نه به خدا در واقع سعی می کنیم که قلمرویی را به موت اختصاص دهیم".

مای بی او چیستیم جز خود پرستی و این خصیصه تمامی آدمیان است زیرا که همه ما در معصیت ذاتی گرفتار و اسیریم و تنها به معجزه روح القدس و تولد تازه در مسیح است که از این شرارت ذاتی خویش خلاصی می یابیم اما تا به موت با آن دست به گریبان خواهیم ماند و این تمامی قصه سلوک و تقدس مسیحی است.

اینکه ما گناهگاریم نه برای این است که گناه می کنیم بلکه ما چون گناهکاریم گناه می کنیم و از این روست که هر حوزه ای از درون ما که به ما و حتی اگر به همه هستی بدون خدا تعلق داشته باشد جز موت از آن زاییده نمی شود. این شرارت درونی فریادی در درون ما تولید می کند که می خواهیم آزاد باشیم، می خواهیم از این نا آرامی ذاتی خلاص شویم و از این رو در برون خود به جستجوی آن میپردازیم حال آنکه برون ما نیز جز مجموعه ای بزرگتر اما اساسا اسیر مثل ما چیزی نمی یابیم و تا پسر ما را از درون آزاد نکند اسیر خواهیم ماند. شاید از این روست که انسان دست به ساختن مذاهب و ایدئولوژی های تازه می زند تا که این التهاب درونی را مهار کند و این کاری است که آدمیان از روزی که بر پهنه هستی قدم گذاشته اند دائما تکرار کرده اند.

شخصی که خود را به مسیح می سپارد، در راز عمیق توبه این آزادی را برای اولین بار تجربه می کند اما سالک مسیح باید هر روز از این روزمرگی و نفس آزاد شود از این رو باید که هر روز قلب خود را امتحان کنیم و باید که هر روز توبه خویش و عهد خویش را با مسیح تازه کنیم و هر روز ببینیم که ‌در آزادی مسیح از اسارت گناه گام می زنیم و یا تنها فکر می کنیم که آزادیم اما باز اسیر شده ایم.

جانت اژدرهاست وی که مرده است
از غم بی آلتی افسرده است

آری اژدهای نفس چیزی نیست که یکبار که از اریکه قدرت در درون ما به پایین کشیده شد ما را برای همیشه ترک کند بلکه این انسانیت و دل بیمار تا به روزی که در مسیح و در آرامش ابدی او قرار نگیریم و به کمال نرسیم با ما پنجه در پنجه می ساید و گاه ما را به زیر می کشد.

شرارت باطنی ما آنقدر نرم و آرام بر روح و وجود ما مستولی می شود که حتی ممکن است سالها با اینکه به مسیح ایمان آورده ایم در اسارت زندگی کنیم بی آنکه حتی بدانیم که اسیر خود و نفس و تاریکی شده ایم از این روست که هر روز باید دماسنج روحانی خود را چک کنیم و خویشتن را با آن انسان کامل و بره ذبح شده عیسی مسیح بسنجیم. معیاری که در آن هیچ تغییری نیست و تا ابد همان است.چه دردناک است که گاهی مسیح را تنها خدای متعال می بینیم بی آنکه انسانیت پر ارزش او را مد نظر قرار دهیم همویی که بعنوان نماینده بشریت و آدم ثانی اطاعت را به کمال رسانید و آنچه آدم در آن قصور ورزیده بود را با فروتنی و زندگی مقدسش در نزد پدر جبران نمود و برای ما آدمیان منشا و مقتدا و سرمشق کامل تقوا و اطاعت شد.

در آخر اینکه روی سخنم با تو پروردگار و منبع راز و نیازم مسیح است که:

ای خدای من و ای انسان و ولی زنده من عیسی مسیح عادل ما را هر روز از اقیانوس معرفت خویش سیراب کن و خطاهای ما را ببخش و دل ما را به عشق خودت مشتعل کن.
ای منجی و نجات من، تو ما را به شباهت خویش آفریدی پس ما را از درون آزاد بساز و قلب سرکش ما را در اطاعت پدر آسمانی مطیع گردان چنانکه تو تا به موت صلیب مطیع شدی.

ای روح القدس عزیز تمامیت ما را از آن خود بساز و بگذار که لذت از تو پر شدن در را به روی هر چه غیر توست ببندد و ما را در مشارکت و امنیت قلب پدر آرام سازد.

ماراناتا- خداوند ما بیا

نوشته و بر گرفته از دکتر کیوان